بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد واله الطاهرین و لعنه الله علی اعدائهم اجمعین
یکی از گرایشهای فطری انسان حقیقت جویی است و یکی از تواناییهای انسان قدرت شناخت واقعیات. شناخت خود و جهان پیرامون یا به عبارت دیگر خودآگاهی و دیگرآگاهی از ویژگی های انسان است. انسان با آگاهی از خویشتن، قادر می شود چیزهای دیگر را بشناسد و حتی خداشناس گردد. پیش از این، اهمیت خودشناسی را یادآور شدیم؛ اکنونت أکید می کنیم که خودشناسی مبدأ همه شناختهای ماست و کسی که خود را بشناسد: اولاً ضرورت شناختهای دیگر بر او آشکار می شود، زیرا به غایت وجودی خود پی می برد و به ضعف و کاستی بالفعل خویش آگاه می گردد و ضرورت شناخت مسیر و شیوه حرکت به سوی مقصد را در می یابد و ثانیاً شناخت های دیگر برای او ممکن می گردد. امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ فرموده اند: کیف یعرف غیره من یجهل نفسه؛ شرح غرر الحکم و درر الکلم، ج ۴، ص ۵۶۵٫ کسی که به خویشتن جاهل است چگونه غیر خود را می شناسد. بنابراین اهمیت و امکان تحصیل علم و شناخت، از طریق خودشناسی بر ما آشکار می گردد و وقتی علم برای رسیدن به کمال و غایت وجودی انسان ضرورت و اهمیت داشته باشد، پرورش قوه درک حقایق نیز اهمیت خواهد داشت. قوه عاقله انسان هر چه در درک حقایق تواناتر باشد، مقصد و مسیر و موانع حرکت به سوی مقصد را بهتر می شناسد و امکان رسیدن به کمال را بیشتر فراهم می کند. و بالعکس، اگر قوه شناخت انسان کارآیی خود را از دست دهد، حرکت در مسیر کمال ناممکن می شود و گمراهی و هلاکت را در پی می آورد.
رسیدن به مرتبه درک توحید پروردگار و شهادت به آن، برای صاحبان علم امکان پذیر است و این در فضیلت و ضرورت علم به تنهایی کافی است. چون علم چنین ثمره دلپذیری دارد خداوند فرموده است: یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ؛ مجادله، ۱۱٫ خداوند کسانی را که ایمان آوردند و آنان را که علم داده شدند بسیار بلندمرتبه می فرماید. خداوند در مواضع فراوانی برتری عالم را نمایان ساخته است و در آیاتی به این برتری تصریح نموده است: قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لایَعْلَمُونَ؛ زمر، ۹٫ بگو آیا کسانی که می دانند و کسانی که نمی دانند یکسانند؟
حال که به عظمت علم و مقام عالم آگاهی یافتیم ممکن است که این سوال برای همه ما جلوه گری کند و آن اینکه این علوم را از چه کسانی و از چه راهی بیاموزیم ؟
سوال خیلی خوبی است .
جواب این سوال را هم باید از قرآن جویا شد. قرآن میفرماید در تمام مراحل علمی از اهل ذکر سوال کنید.
فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ ؛[۵] پس اگر نمی دانید از آگاهان بپرسید.
حتی برای فهم قران هم باید به سراغ اهل ذکر برویم .
با مراجعه به تفاسیر در می یابیم که منظور از اهل ذکر حضرات معصومین علیهم السلام هستند .
مرحوم کلینی اعلی الله مقامه در کتاب شریف کافی بابی را به این موضوع اختصاص داده است . سپس در آن باب روایاتی را نقل میکند که ما در اینجا به ذکر یکی از آنها بسنده میکنیم .
جناب ِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ کَثِیرٍ میگوید: به حضرت صادق علیه السلام عرض نمودم : منظور آیه فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ چیست حضرت فرمودند : الذِّکْرُ مُحَمَّدٌ صلی الله علیه وآله است و ما أَهْلُ الذکر هستیم که باید مردم از ما سوال کنند. و نَحْنُ الْمَسْئُولُون (کتاب شریف کافی جلد یک صفحه ۲۱۰)
و دروس حوزوی اعم از صرف و نحو و منطق و اصول تنها جهت رسیدن و فهمیدن کلمات آن بزرگواران است که البته کلام انها کلام خدای سبحان است .
بسیاری از عزیزان در سرتاسر جهان مشتاق آشنایی با این دورس هستند که برخی عوامل مانع بهرمندی این دسته از دانش پژوهان میشود.
لذا عده ای از فرهیختگان حوزی بر آن شدند که با استفاده از وسایل ارتباط جمعی امکان حضور و بهرمندی از این دروس را از طریق مدرسه مجازی فراهم نمایند، و این مدرسه را با نام مقدس مؤسس مکتب جعفری حضرت امام صادق علیه السلام مزین نمایند. باشد که مورد رضایت صاحب دین حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد.
