بیا به پای دل خود سفر کنیم امروز
ز کوچه های مدینه گذر کنیم امروز
خدا به زِین عبادش عطیه‌ای بخشید
بیا تمام جهان را خبر کنیم امروز
چه بافضیلت است ماه رجب و چه نیکوست آغازش! نخستین روز ماه رجب پیوند خورده است با دریای دانش، شکافنده علوم و مظهر حلم و بردباری!
سال 57 هجری، در چنین روزی، پنجمین ستاره‌ی ولایت و امامت، حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام چشم به جهان گشودند. ایشان نخستین فردی بودند که از طرف پدر و مادر بزرگوارشان، فاطمی و علوی بودند. پدر بزرگوارشان امام زین‌العابدین فرزند امام حسین علیه‌السلام و مادرشان ام عبدالله، دختر امام حسن مجتبی علیه‌السلام بودند.
به مناسبت سالروز ولادت این مولود با برکت حسنی و حسینی علیهماالسلام، به داستان آموزنده‌ای از ایشان، اشاره میکنیم.
محمد بن مسلم روایت می‌کند، به امام علیه‌السلام، عرض كردم: بعضى از مردم در عبادت جدیت دارند و با خشوع بندگى می‌کنند، اما به ولایت ائمه علیهم‌السلام، اقرار نمی‌کنند و حق را نمی‌شناسند. آيا اين عبادت و خشوعشان نفعی دارد؟!
فرمودند محمد! مَثَل اینچنین شخصی با اهل بیت پيغمبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم مَثَل همان خانواده‌اى است كه در بنی‌اسرائیل بودند.
هر يك از اعضای آن خانواده كه چهل شب عبادت و كوشش می‌کرد پس از آن دعا كه می‌نمود مستجاب می‌شد.
يك نفر از همان خانواده چهل شب را به عبادت گذراند، بعد از آن دعا كرد اما مستجاب نشد. خدمت حضرت عيسى علیه‌السلام آمد و از وضع خود شكايت كرد. حضرت عیسی علیه‌السلام درباره او از خداوند متعال پرسیدند.
خطاب رسيد: عيسى! اين بنده‌ی من از راه و درى كه نبايد وارد شود وارد شده، او مرا مى‌خواند با اینکه در قلبش، نسبت به نبوت تو، شك دارد؛
اگر آن‌قدر دعا كند كه گردنش قطع شود و انگشتانش از هم بپاشد، دعايش را مستجاب نخواهم كرد.
عيسى علیه‌السلام رو به او نمودند و فرمودند خدا را می‌خوانی با اینکه درباره نبوت پيغمبرش، شک داری؟! عرض كرد آنچه فرمودید واقعيت دارد، از خداوند بخواهید اين شك را از دل من بزدايد. حضرت عیسی علیه‌السلام دعا فرمودند و خداوند او را بخشيد و به مقام ساير آن خانواده نائل شد.
