السَّلَامُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ الرَّضِيِّ وَ وَجْهِهِ الْعَلِيِّ وَ صِرَاطِهِ السَّوِيِّ

السَّلَامُ عَلَى الْمُهَذَّبِ الصَّفِيِّ

السَّلَامُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ

السَّلَامُ عَلَى خَالِصِ الْأَخِلَّاءِ السَّلَامُ عَلَى الْمَخْصُوصِ بِسَيِّدَةِ النِّسَاءِ

السَّلَامُ‏ عَلَى‏ الْمَوْلُودِ فِي‏ الْكَعْبَةِ الْمُزَوَّجِ فِي السَّمَاءِ

 السَّلَامُ عَلَى أَسَدِ اللَّهِ فِي الْوَغَى السَّلَامُ عَلَى مَنْ شُرِّفَتْ بِهِ مَكَّةُ وَ مِنًى [1]

 

سلام بر نام پسندیده و جمال والا و راه مستقیم خداوند متعال

سلام بر پیراسته برگزیده

سلام بر ابا الحسن علی بن ابیطالب و رحمت وبرکات خدا بر او باد

سلام بر چکیده دوستان صمیمی سلام بر اختصاص یافته به سرور زنان

سلام بر ولادت یافته در کعبه و تزویج شده در آسمان

سلام بر شیر خدا در میان کارزار

سلام بر شرافت دهنده به مکه و منی

 

خلقت نوری

  سلام بر نبأ عظیمی که پیش از ظهور جسمانی او در زمین ، خداوند متعال حقیقة نورانیة او را در آسمانها آفرید و آفرینش او را بر آفرینش جهانیان مقدم ساخت و او را طبق نص آیه شریفه مباهله، نفس رسول خویش نامید .

جناب ابوذر از وجود ذی جود رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله چنین روایت میکند :

عَنْ أَبِي ذَرٍّ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ هُوَ يَقُولُ‏

  خُلِقْتُ أَنَا وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ نُسَبِّحُ اللَّهَ يَمْنَةَ الْعَرْشِ قَبْلَ‏ أَنْ‏ يُخْلَقَ‏ آدَمُ‏ بِأَلْفَيْ عَامٍ

  فَلَمَّا أَنْ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ جَعَلَ ذَلِكَ النُّورَ فِي صُلْبِهِ وَ لَقَدْ سَكَنَ الْجَنَّةَ وَ نَحْنُ فِي صُلْبِهِ وَ لَقَدْ هَمَّ بِالْخَطِيئَةِ وَ نَحْنُ فِي صُلْبِهِ وَ لَقَدْ رَكِبَ نُوحٌ فِي السَّفِينَةِ وَ نَحْنُ فِي صُلْبِهِ وَ لَقَدْ قُذِفَ إِبْرَاهِيمُ فِي النَّارِ وَ نَحْنُ فِي صُلْبِهِ فَلَمْ يَزَلْ يَنْقُلُنَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَصْلَابٍ طَاهِرَةٍ إِلَى أَرْحَامٍ طَاهِرَةٍ حَتَّى انْتَهَى بِنَا إِلَى عَبْدِ الْمُطَّلِبِ

   فَقَسَمَنَا بِنِصْفَيْنِ‏ جَعَلَنِي فِي صُلْبِ عَبْدِ اللَّهِ وَ جَعَلَ عَلِيّاً فِي صُلْبِ أَبِي طَالِبٍ وَ جَعَلَ فِيَّ النُّبُوَّةَ وَ الْبَرَكَةَ وَ جَعَلَ فِي عَلِيٍّ الْفَصَاحَةَ وَ الْفُرُوسِيَّةَ وَ شَقَّ لَنَا اسْمَيْنِ مِنْ أَسْمَائِهِ فَذُو الْعَرْشِ مَحْمُودٌ وَ أَنَا مُحَمَّدٌ وَ اللَّهُ الْأَعْلَى وَ هَذَا عَلِيٌّ.[2]

   از رسول خدا شنیدم که می‌گفت من و علی بن ابیطالب از نور واحد آفریده شدیم ، دوهزار سال پیش از خلقت آدم در یمین عرش خدا را تسبیح می گفتیم ،

   سپس زمانی که خداوند متعال آدم را آفرید آن نور را در صلب آدم قرار داد و آدم ساکن جنت شد در حالی که ما در صلب او بودیم و او مرتکب خطا شد در حالی که ما در صلب او بودیم و نوح سوار بر کشتی شد در حالی که ما در صلب او بودیم و ابراهیم در آتش افکنده شد در حالی که ما در صلب او بودیم و پیوسته خداوند متعال ما را از اصلاب طاهره به ارحام مطهره نقل می داد تا به عبد المطلب رسیدیم.

   سپس به دو قسمت تقسیم شدیم مرا در صلب عبدالله و علی را در صلب ابوطالب جای داد و در من نبوت و برکت و در علی فصاحت و جنگ آوری را قرار داد و برای ما دو اسم از اسامی خود برگرفت ، خداوند ذوالعرش محمود است و من محمد و خدا اعلی است و این (اشاره به امیر المومنین) علی است.

بشارت به فاطمه بنت اسد سلام الله علیها

   بعد از تنزّل اشرف مخلوقات از عالم انوار به عالم اجساد و منوّر گشتن زمین به قدوم آسمانی حضرت رسول الله محمدبن عبدالله صلی الله علیه وآله و سلم و سرور و شادمانی ملائکة الله از این فرخنده مولود فاطمه بنت اسد سلام الله علیها سراسیمه غرق شعف نزد همسرش ابوطالب سلام الله علیه آمد تا به دنیا آمدن نبیّ مکرم اسلام را بشارت دهد ...

  قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏ إِنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ أَسَدٍ جَاءَتْ إِلَى أَبِي طَالِبٍ لِتُبَشِّرَهُ بِمَوْلِدِ النَّبِيِّ ص فَقَالَ أَبُو طَالِبٍ اصْبِرِي سَبْتاً[3] أُبَشِّرْكِ بِمِثْلِهِ إِلَّا النُّبُوَّةَ وَ قَالَ السَّبْتُ ثَلَاثُونَ سَنَةً وَ كَانَ بَيْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع ثَلَاثُونَ سَنَةً.[4]

  حضرت ابوطالب به او فرمود سی سال صبر کن  تو را به مولودی بشارت می دهم که تنها تفاوتش با فرزند آمنه سلام الله علیها در نبوت است و در روایتی دیگر ابوطالب به فاطمه بنت اسد می فرماید تو جانشین و وزیر این مولود -یعنی رسول اکرم صلی الله علیه و آله- را به دنیا خواهی آورد. (کافی ج 1 ص454)

 

آقای ما نمونه دیگر نداشته است

اعجاز خلقت است و برابر نداشته است

 

وقت طواف دور حرم فکر میکنم

این خانه بی دلیل ترک بر نداشته است

 

روز موعود

   پس از گذشت سی سال چشم انتظاری و لحظه شماری روز موعود فرا رسید روزی که فاطمه بنت اسد سلام‌الله‌علیها بی صبرانه انتظارش را می کشید ، درد زایمان او را فرا گرفت ، به سوی خانه کعبه آمد و در حالی که نه ماه از حاملگی او می گذشت دست به دعا برداشته محضر خداوند متعال عرضه داشت :

  رَبِّ إِنِّي مُؤْمِنَةٌ بِكَ وَ بِمَا جَاءَ مِنْ عِنْدِكَ مِنْ رُسُلٍ وَ كُتُبٍ وَ إِنِّي مُصَدِّقَةٌ بِكَلَامِ جَدِّي إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ ع وَ إِنَّهُ بَنَى الْبَيْتَ‏ الْعَتِيقَ فَبِحَقِّ الَّذِي بَنَى هَذَا الْبَيْتَ وَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ الَّذِي فِي بَطْنِي لَمَّا يَسَّرْتَ عَلَيَّ وِلَادَتِي‏

 

  پروردگارا، من به تو و به آنچه از نزدت آمده اعمّ از رسولان و كتب آسمانى مؤمن هستم، كلام جدّم ابراهيم خليل عليه السّلام را تصديق می کنم كه او بيت عتيق (كعبه) را بنا نهاده، پس بحقّ كسى كه اين بيت را ساخته و بحقّ مولودى كه در شكم دارم ولادتش را بر من سهل و آسان نما.

  راوی در ادامه می گوید :

  فَرَأَيْنَا الْبَيْتَ وَ قَدِ انْفَتَحَ عَنْ ظَهْرِهِ وَ دَخَلَتْ فَاطِمَةُ وَ غَابَتْ عَنْ أَبْصَارِنَا وَ الْتَزَقَ الْحَائِطُ فَرُمْنَا أَنْ يَنْفَتِحَ لَنَا قُفْلُ الْبَابِ فَلَمْ يَنْفَتِحْ فَعَلِمْنَا أَنَّ ذَلِكَ أَمْرٌ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى

ديدیم بيت از پشت شكافته شد و مخدّره فاطمه بنت اسد داخل بيت گرديد و سپس از ديدگان ما پنهان شد و ديوار هم آمد ، اراده كرديم قفل‏ درب خانه خدا را بگشاييم ولى درب باز نشد دانستيم كه اين امر از جانب خداوند متعال  است،

  ثُمَّ خَرَجَتْ بَعْدَ الرَّابِعِ وَ بِيَدِهَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع ثُمَّ قَالَتْ :

سپس بعد از گذشت چهار روز در حالى كه امير المؤمنين عليه السّلام در دست آن عليا مخدره بود از بيت خارج شد، سپس فرمود:

إِنِّي فُضِّلْتُ عَلَى مَنْ تَقَدَّمَنِي مِنَ النِّسَاءِ ...   وَ أَنِّي دَخَلْتُ بَيْتَ اللَّهِ الْحَرَامَ وَ أَكَلْتُ مِنْ ثِمَارِ الْجَنَّةِ وَ أَرْزَاقِهَا فَلَمَّا أَرَدْتُ أَنْ أَخْرُجَ هَتَفَ بِي هَاتِفٌ يَا فَاطِمَةُ سَمِّيهِ عَلِيّاً فَهُوَ عَلِيٌّ وَ اللَّهُ الْعَلِيُّ الْأَعْلَى يَقُولُ إِنِّي شَقَقْتُ اسْمَهُ مِنِ اسْمِي وَ أَدَّبْتُهُ بِأَدَبِي وَ وَقَفْتُهُ عَلَى غَامِضِ عِلْمِي وَ هُوَ الَّذِي يَكْسِرُ الْأَصْنَامَ فِي بَيْتِي وَ هُوَ الَّذِي يُؤَذِّنُ فَوْقَ ظَهْرِ بَيْتِي وَ يُقَدِّسُنِي وَ يُمَجِّدُنِي

  فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّهُ وَ أَطَاعَهُ وَ وَيْلٌ لِمَنْ عَصَاهُ وَ أَبْغَضَهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ.[5]

 

من بر تمام زنان پيش از خودم برترم ... و من به داخل بيت اللَّه الحرام وارد شده و از ميوه‏هاى بهشتى و ارزاق و طعام‏ هاى آن تناول كردم و هنگامى كه خواستم خارج شوم هاتفى مرا صدا زد و گفت: اى فاطمه اين مولود را على نام گذار ، پس او على است و خداوند علی اعلی مى ‏فرمايد: اسم او را از اسم خود مشتقّ كرده و به آداب و روش خود تأديبش نموده و بر مشكلات و غوامض علم خويش واقفش كردم، و او كسى است كه بت‏هاى در خانه مرا مى‏ شكند، و او كسى خواهد بود كه بر بام خانه‏ام اذان گفته و مرا تقديس و تمجيد مى ‏نمايد،

  پس خوشا به حال كسى كه او را دوست داشته و اطاعتش نمايد و واى بر كسى كه از او سرپيچى نموده و دشمنش دارد و درود خدا بر محمّد و آل پاكش باد.

 

  جالب توجه است حاکم نیشابوری که از بزرگان اهل سنت محسوب می شود و مورد استناد و اعتماد ایشان است در کتاب مستدرک صحیحین چنین مینویسد : روایات متواتر است که فاطمه بنت اسد امیر مومنان علی ابن ابیطالب را در خانه کعبه به دنیا آورده است.

(مستدرک صحیحین ج3 ص483)


[1] بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏97 ؛ ص302

[2] علل الشرائع ؛ ج‏1 ؛ ص134

[3] سبت برهه ای از زمان را میگویند که در این جا مراد سی سال است

[4]. الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏1 ؛ ص452

[5] علل الشرائع، ج‏1، ص: 136